هراس از قدرت گرفتن راديكال‌ها در قاره سبز
پيروزي ويلدرز اروپا را شوكه كرد
براساس نتايج نظرسنجي‌ها، در هفته گذشته خيرت ويلدرز به عنوان برنده كارزار هلند ظاهر شد و پوپوليست راست افراطي را در موقعيتي قرار داد كه مسير سياسي كشور را شكل دهند. اين واقعيت بروكسل را لرزاند. پيش‌بيني مي‌شود كه حزب آزادي ويلدرز حدود ۳۷ از ۱۵۰ كرسي پارلمان را به دست بياورد كه تعداد آنها نسبت به سال ۲۰۲۱ دوبرابر شده است. ويلدرز براي مدت طولاني بدترين كابوس اتحاديه اروپا بوده است. او از خروج هلند از اتحاديه اروپا كه از آن تحت عنوان «نكزيت» ياد مي‌شود، حمايت مي‌كند و مي‌خواهد فعاليت مساجد مسلمانان و متون مقدس اسلامي را در اين كشور ممنوع كند. درحالي كه برخي ترديد داشتند كه ويلدرز بتواند به قدرت برسد، اين چهره راديكال اكنون به‌طور بالقوه در پرتگاه نخست‌وزيري قرار دارد. سياست ضداتحاديه اروپا و ضدمهاجرت او به وضوح در راي‌دهندگان هلندي طنين‌انداز شده كه از دولت مركزي تحت سلطه مارك روته به مدت ۱۱ سال خسته شده بودند. پس از يك دهه تحت رهبري مارك روته و حزب مردم براي آزادي و دموكراسي كه راست ميانه محسوب مي‌شود، برخي راي‌دهندگان احساس كردند كه مسائلي مانند هزينه زندگي و مهاجرت به اندازه كافي موردتوجه قرار نگرفته است. با ظهور ويلدرز همه سياست‌هاي اتحاديه اروپا از آب و هوا گرفته تا اصلاحات اتحاديه اروپا و اوكراين ممكن است با موانع جديدي روبه‌رو شوند يا به طور كلي تغيير جهت دهند. حتي اگر ويلدرز موفق به رهبري هلند نشود، همچنان ممكن است مانند يك شخصيتي همچون نايجل فاراژ در بريتانيا، نفوذ زيادي داشته باشد. همان‌طور كه در قدرت نبودن طرفداران برگزيت، به آنها اجازه داد تا به طور منحصر به فردي بر فعاليت‌هاي ضداتحاديه اروپا تمركز كنند.
پيروزي ويلدرز همچنين بر طبل امواج تغييرات گسترده در اروپا مي‌كوبد. افزايش تعداد مهاجران نيز به حمايت از احزاب راست افراطي در كشورهاي ايتاليا تا فرانسه دامن مي‌زند. نتيجه انتخابات اين مسووليت را برعهده احزاب ميانه‌رو مي‌گذارد كه ميان دو گزينه انتخاب كنند؛ اينكه به سمت تشكيل ائتلاف با ويلدرز بروند يا خير. اما اجتناب از حزب، آزادي خطر دشمني با حاميان جديد آن را به همراه دارد و هر يك از اين مسيرها با خطراتي همراه است. با اين حال، تشكيل دولت ممكن است هنوز براي ويلدرز دشوار باشد. هيچ يك از احزاب بزرگ ديگر
در راستاي «نگزيت» يا عليه مسلمانان كارزاري به راه نينداختند و رهبراني مانند فرانس تيمرمنز همكاري با حزب آزادي را رد كرده‌اند. اين امر ويلدرز را براي رسيدن به اكثريت به احزاب كوچك‌تر متكي مي‌كند كه تحققش بعيد به نظر مي‌رسد. اكثر كارشناسان پيش‌بيني مي‌كنند كه درنهايت ممكن است يك اتحاد حاكم جديد ازجمله حزب مردم براي آزادي و دموكراسي روته، جناح چپ سبز به رهبري تيمرمنز و برخي گروه‌هاي مستقل ظهور كنند. آنها مي‌توانند يك دولت اقليت را انتخاب كرده كه بايد به صورت موردي درباره لوايح با احزاب ديگر مذاكره داشته باشند. با اين حال، ويلدرز همچنان يك نيروي اپوزيسيون قدرتمند باقي خواهد ماند كه هر گام آنها را بررسي مي‌كند. آينده انتخابات تا حد زيادي به اين بستگي دارد كه آيا ويلدرز در تلاش‌هاي خود براي تصاحب دولت مواضع شديدتر خود را تعديل خواهد كرد يا خير.